روايت ‌طلايي از علت‌ حضورش در انتخابات

مهر:‌ مرتضی طلایی کاندیدای انتخاباتی مجلس نهم در اصفهان گفت: در زمان انتخابات هزینه هایی که از سوی کانونهای پولساز انجام شد و مردم همچنان نمی دانند که چه ارتباطی بین این کانون ها و برخی سیاسیون وجود دارد که باید این ارتباط برای مردم روشن شود.

مرتضی طلایی، عضو شورای شهر تهران در خصوص چگونگی برگزاری انتخابات در اصفهان و در خصوص علت حضورش در انتخابات مجلس شورای اسلامی در اصفهان توضیحاتی داد.

فعالیت اخیر سیاسی شما در انتخابات مجلس مبتنی بر چه تحلیلی بود؟ پرسش های زیادی درباره چرایی انتخاب اصفهان برای نامزدی و یا فضای خاص سیاسی اصفهان در مقطع انتخابات وجود دارد که می خواهیم در این زمینه پاسخ های شما را بشنویم:

ببینید رای مردم تهران به من برای یک دوره چهار ساله بود که با تمدید دوره سوم شوراها این مدت اضافه شد و تصمیم قبلی و پیش بینی خاصی برای حضور در انتخابات مجلس شورای اسلامی نداشتم که اگر این گونه بود شاید تهران را برای نامزدی مجلس انتخاب می کردم.

حساسیت‌های انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی و اقتضائات و ضرورت‌های این انتخابات مهم مرا بر آن داشت که به عنوان سرباز انقلاب و ولایت و خدمتگذار مردم تلاشی حداقلی برای گرم شدن فضای انتخاباتی و حضور بیشتر مردم در زادگاهم اصفهان داشته باشم.

ضمن آنکه پس از سال ها دوری از اصفهان به جبر مشاغل و ماموریت‌های مختلف، انگیزه‌های فراوانی برای خدمت به مردم زادگاهم داشتم که البته این انگیزه‌ها همچنان وجود دارد و به مدد دوستان و همراهان اصفهانی ام برنامه جدی برای تحقق آن ها را دنبال خواهم کرد.

مهم ترین دلیل عدم موفقیت شما در این انتخابات چه بود؟

به اعتقاد من برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید تعبیر "موفقیت" را بازتعریف کنیم، برای یک فعال سیاسی همچون شخص من همانطور که قبلا عرض کردم حضور در این انتخابات با رویکردی تکلیف گرایانه صورت گرفت و در چنین رویکردی، اصل بر ادای تکلیف به منظور رونق فضای انتخاباتی و حضور گسترده مردم پای صندوق‌های رای بود که به حمدالله در شهر اصفهان و سراسر کشور این اتفاق به بهترین شکل ممکن در دو دوره انتخابات مجلس رخ داد و مشخصا در شهر اصفهان شاهد رشد چشمگیر درصد مشارکت مردم در دوره اول و دوم انتخابات بودیم و فکر می کنم این بزرگترین موفقیت برای کشور و انقلاب و البته بنده بود .

اما در خصوص فضای سیاسی اصفهان در مقطع انتخابات گفتنی ها بسیار است که البته بخش زیادی از آن را برای خود محفوظ می دانم و امیدوارم توشه ای برای آخرتم باشد.

من همواره در محافل گوناگون به موضوع اخلاق و تقوای سیاسی اشاره داشته ام. نظرم به عنوان کاندیدای نمایندگی مردم اصفهان در مجلس این بود که به جای تضعیف رقبا، فضای ایجابی خود را دنبال کنم. مشکلات را احصا و برنامه‌ام برای رفع آن‌ها را تشریح کنم.

خواسته‌های مردم اصفهان به ویژه مردم محروم و زحمتکش شرق و حاشیه های شهر اصفهان را پیگیری کرده و آنها را فریاد بزنم و ... گمان می کنم هر فرد منصفی عملکرد انتخاباتی بنده را رصد کرده باشد دقیقا به همین برنامه ریزی که عرض کردم خواهد رسید.

اما متاسفانه این روند از سوی برخی از رقبا و جریان های سیاسی به هیچ وجه پیگیری نشد و به جای تامل بر مشکلات مردم و تلاش برای رفع آ ها ، تمرکز بر رقیب و انجام انواع و اقسام عملیات های روانی برای آسیب رساندن به وجهه و شخصیت اینجانب در دستور کار قرار گرفت.

چرا در مقطع انتخابات به این موضوعات پاسخ ندادید؟

ببینید بنده هرکجا که در جمع اقشار مختلف مردم حضور یافتم صادقانه به پرسش های آنان حتی پرسش هایی که بوی توهین می‌داد صریح و دقیق پاسخ گفتم اما مقابله به مثل و استفاده از روش‌های مشابه و فضاسازی علیه رقبا با مبانی فکری بنده و اصول اخلاق و تقوای سیاسی منافات دارد و حتی اگر بیش از این هم در معرض تهمت و تخریب قرار می گرفتم ذره ای به عدول از ارزش هایی که به آن ها پایبندم؛ فکر نمی کردم؛ چرا که باور دارم این دعواها جز تلخ شدن کام مردمی که همیشه پای انقلاب ایستاده اند ، نتیجه دیگری در بر ندارد.

هزینه های تبلیغاتی شما در انتخابات مجلس به چه شکل بود ؟

اتفاقا یکی از محورهای تخریب اینجانب همین موضوع هزینه های تبلیغات بود که درعین ناجوانمردی و در فضایی یکسویه مطرح شد. بنده حین و بعد از انتخابات بارها اعلام کردم محل تامین هزینه های تبلیغاتی ام و میزان آن روشن و شفاف است و از سایر دوستان هم خواستم که هزینه هایشان را اعلام و محل تامین آنها را نیز مشخص کنند اما ظاهرا گوش شنوایی برای این ایده وجود نداشت و هر بار که این موضوع را مطرح می کردم هیاهوی بسیاری برای شنیده نشدن این سخن به راه می افتاد و تخریب ها شدت می‌گرفت.

پس از رقابتها و به محض بسته شدن پرونده انتخابات ، اگرچه ماشین شایعه سازی خاموش شد و کانون های شایعه ساز به درون لانه های خود خزیدند ، اما بی تقوایی های تخریب گران در مقطع انتخابات هر از گاهی به مصداق "سیئه جاریه" سر از رسانه های مدعی در می آورد و اینجانب متهم به انجام هزینه‌های میلیاردی می‌شوم که البته معتقدم اگر ذره‌ای خداباوری در رفتار و عمل گروه‌های تخریب گر و رسانه‌های همراهشان وجود داشته باشد هیچگاه دست به چنین کارهایی نمی زنند.

استراتژی جریان تخریبی در شهر اصفهان بر این اصل استوار بود که یک موضوع نادرست را مطرح کند و بعد در سراسر جامعه از طریق شبکه های شایعه و شبه رسانه های وابسته ، آن را فریاد بزند و به قدری بر طبل این دروغ ها بکوبد که هیچ صدای دیگری شنیده نشود . در این میان برخی شایعات و اقدامات نظیر برگزاری همایش انتخاباتی بنده در "هتل عباسی" و سرو غذایی به نام "ژیگو" در این مراسم و یا توزیع شب نامه های توهین آمیز هم به قدری زننده و غیرواقعی بود که از بازگویی و تشریح آنها شرم دارم.

در اینجا لازم می دانم یکبار برای همیشه عرض می کنم که این افراد و جریان های متبوعشان که در امر شایعه سازی ، دروغ پردازی و شب نامه نویسی فعال بودند، افراد قدرت طلب فاقد هویتی هستند که برای بقا خود هر روز در دامن یک جریان و یا فرد قرار می گیرند و جالب اینجاست که اگر همه آنها را هم جمع کنیم به اندازه یک مینی بوس نمی شوند.

اما موضوعی که مطرح است آن است که مردم اصفهان همچنان سوالات جدی درباره افراد محوری کانون های شایعه ساز و هزینه کردهای گزاف آن ها در انتخابات اخیر دارند. هزینه هایی که از سوی کانون های پولساز انجام شد و مردم همچنان نمی دانند که چه ارتباطی بین این کانون ها و برخی سیاسیون وجود دارد.

مردم اصفهان حق دارند این سوال را مطرح کنند که چرا در مرحله دوم انتخابات متاسفانه از برخی نهادهای اجرایی به نفع افراد بهره گیری شد. آیا این از مصادیق ورود کانون های قدرت به حوزه سیاست نبود؟ اینکه برخی افراد به خود اجازه دادند نام این نهادها را آلوده به مسائل سیاسی کنند به نوعی گرفتار شدن در حلقه کانون های قدرت نیست؟

به تعبیر "وابستگی به کانون های قدرت و ثروت" که از دیدگاه مقام معظم رهبری الهام گرفته شده و در انتخابات اخیر هم به کرات شنیده شد اشاره کردید ، تحلیل خود شما از این تعبیر چیست ؟

در این مورد حرفهای بسیاری دارم . ببینید مقام معظم رهبری همچون همیشه میزان و شاخص صحیح را برای انتخاب مردم عرضه کردند و فرمودند "مردم باید کسانى را انتخاب کنند که به کانون‌هاى ثروت و قدرت متصل نباشند؛ کسانى باشند که واقعاً مردم این ها را بخواهند؛ بر طبق وجدانشان، بر طبق دینشان، بر طبق وظایف انقلابى‌شان عمل کنند ... " این نکات بهترین معیارها و مصادیق برای انتخاب اصلح است. اما در این میان وظیفه ما به عنوان فعالان سیاسی معرفی و شناساندن عمیق و دقیق معیارها و میزان های رهبری به مردم برای انتخاب مناسب بود . همه سیاستمداران باید تلاش می‌کردند دیدگاه رهبری بدون هیچ کم و کاستی در سطح جامعه نهادینه شود و در این مورد از ترویج برداشت‌های سطحی با نیم نگاهی به منافع جناحی به شدت خودداری می‌شد.

اما در مقطع انتخابات متاسفانه شاهد بودیم برخی با فرصت طلبی و ایراد اتهام به دیگران زمینه خالی کردن شانه خود از مسئولیت وقوع تخلف های کلان اقتصادی را فراهم آوردند، برخی از این افراد که دیگران را به همراهی با کانون های قدرت و ثروت متهم می کردند خود در جریان شکل گیری اختلاس بزرگ و موارد مشابه، با آن که مسئولیت داشتند یا با سهل انگاری و وظیفه ناشناسی راه را بر غارتگران بیت المال بازگذاشته و یا با علم به شکل گیری مفسده های اینچنین ، مهر سکوت بر لبانشان زدند.

معتقدم باید به دنبال کانونهای قدرت و ثروت واقعی بود نه فضاسازی رسانه ای برای حذف رقیب. برخی به دنبال این بودند مشکلات و نقاط ضعف خود را با ایراد اتهام به افراد دیگر پوشانده و پشت اتهام هایی که به دیگران می زنند پنهان شوند تا عملکردشان در پیشگاه ملت مورد ارزیابی قرار نگیرد.

در هر صورت از محوری ترین شعارها و سیاست‌های بنیادین انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری مبارزه با مفاسد از جمله مفاسد اقتصادی و قطع رابطه قدرت سیاسی و ثروت اقتصادی بوده است . به گونه ای که قدرت سیاسی نتواند منجر به تولید ثروت اقتصادی شده و بالعکس ثروت اقتصادی هم نتواند به زایش قدرت سیاسی منجر شود.

اما با کمال تاسف شاهد بودیم که در مقطع انتخابات افراد و جریان‌هایی با شناخت نادرست از این تفکر عمیق و بنیادین انقلاب و تنها با هدف دستیابی به اغراض سیاسی و موسمی و لطمه زدن به رقبا ، سیاست غیر اخلاقی و غیر اسلامی " تهمت بزن و فرار کن" را دنبال کردند و خوب است این افراد چه در مجلس ، چه در دولت و چه در هر نقطه ای که مسئولیت دارند یک بار هم که شده به جای تهمت زنی ، خود در جایگاه پاسخ گویی قرار گیرند و راجع به عملکرد و تلاش هایشان در زمینه جلوگیری از مفاسد اقتصادی و ارتباطشان با کانون های ثروت و قدرت واقعی توضیح دهند.

جناب آقای طلائی نظر شما در مورد ضرورت توجه به اخلاق سیاسی در رفتارهای سیاسیون چیست ؟

متاسفانه حاکم بودن اصل "تصاحب قدرت به هر قیمت" بارزترین وجه بروز رفتارهای غیراخلاقی در حوزه سیاست است . امروزه با ازدیاد خارج از معمول رفتارهای "فرصت طلبانه" بدون انگیزه های "خیرخواهانه" در بین برخی سیاستمدارن، نمی توان انتظار داشت حوزه سیاست بدل به مدینه فاضله شود، مدینه فاضله ای که در آن چرخ های سیاست در راستای خیر عمومی و فضیلت اجتماعی، چرخش یابد و سیاست مداران بر مبنای نیاز ها و منفعت جامعه و نهایتا دست یافتن به فضیلت عمومی اقدام به سیاستگذاری و یا فعالیت سیاسی نمایند.

در فضایی که اخلاق سیاسی رعایت نشود به طور حتم ارزش های انقلاب و دفاع مقدس مهجور مانده و شاهد سلطه بی اخلاقی بر انگیزه های سیاسی افراد خواهیم بود .. ظهور و بروز بد خواهی ها در قالب کینه ورزی، دشمنی ، بی تقوایی و مواردی از این دست ، نمود بد اخلاقی و بی تقوایی سیاسی در جامعه ای محسوب می شود که سیره و عمل رهبری و ولی آن می بایست سند و مبنایی در توسعه تقوای سیاسی - اجتماعی و اخلاق و رفعت اسلامی باشد.

اشاره به تقوای سیاسی - اجتماعی کردید ، به نظر شما شاخص های تقوای سیاسی کدام است؟

زمانی که مقام معظم رهبری در خصوص مساله تقوا در جامعه با استناد به آیات شریفه قرآن می فرمایند "تقوا در مسائل شخصى یک حرف است، تقوا در مسائل اجتماعى و مسائل سیاسى و عمومى خیلى مشکلتر است، خیلى مهمتر است، خیلى اثرگذارتر است. ما نسبت به دوستانمان، نسبت به دشمنانمان چه میگوئیم؟ اینجا تقوا اثر می‌گذارد.

ممکن است ما با یکى مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ درباره‌ او چگونه قضاوت می‌کنید؟ اگر قضاوت شما درباره‌ آن کسى که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزى باشد که در واقع وجود دارد، این تعدى از جاده‌ى تقواست. آیه‌ى شریفه‌اى «یا ایّها الّذین امنوا اتّقوا اللَّه و قولوا قولا سدیدا» قول سدید، یعنى استوار و درست؛ اینجورى حرف بزنیم» و نهایتا به جوانانی که در عرصه های عمومی در حال فعالیت و تلاش هستند می فرمایند که «نباید مبنای مخالفت در راستای بد اخلاقی و بی تقوایی سیاسی باشد» و بیانات متعدد دیگری که در مناسبت های مختلف در میان اقشار جامعه بیان کرده اند که عمده محورهای آن تاکید بر تقوای الهی ، پرهیز از بی عدالتی حتی نسبت به دشمن ، پرهیز از منفعت گرایی ، پرهیز از مستمع گرایی در بیان حقایق و ... که همگی جزء شاخص های اساسی محسوب می شوند و ‌باید در خصوص افراد و تقوای سیاسی ، آن ها را مد نظر قرار داد. اما سوال اینجاست که اگر این ملاک‌ها میزان سنجش تقوای سیاسی افراد است چند درصد سیاسیون نمره قبولی اخذ می کنند؟

تبعات بروز بداخلاقی های سیاسی از نظر شما چیست ؟

امروزه بد اخلاقی های در کشور به نحوی سامان یافته که تبعات آشکار و پنهان آن دامنگیر مردم، نظام، دین، انسانیت، ارزشها و هنجارها جامعه شده است؛ در حالی که اعتقاد داریم سیاست ما ریشه در اندیشه های والای اسلامی دارد که برگرفته از آیات قرآنی و سیره حضرت محمد(ص) و ائمه اطهار است، که نمونه بارز این سنت، عملکرد مولای متقیان حضرت علی (ع) در خصوص مسائل و حوادث متحدثه است . پرهیز از بردگی در عرصه سیاست و عمل بر موازین اسلامی جز با صبر و شکیبایی و حرکت به سمت ایثار و گذشت در مدیریت سیاسی تحقق پیدا نمی کند . امروزه با کمال تاسف، ناسنجیدگی های سیاسی عاملی در جهت نادیده گرفتن اقدامات مثبت و سنگ اندازی های جاهلانه ای است که نشانی از ضعف ظرفیت و سعه صدر برخی از مسئولان در جامعه دارد.

انحراف از مردم محوری و ولایت مداری در انجام خالصانه خدمات، به عاملی در جهت دامن زدن به اخلاق گریزی در عرصه سیاسی بدل شده که تبعاتی گسترده در ابعاد فردی و جمعی از خود در جامعه برجای می گذارد که بارزترین آن دور شدن مسئولان از مقام فلسفه سیاسی اسلامی در اصلاح و رشد جامعه است. نگاهی به عملکرد مولای متقیان نشان می دهد که در نظر گرفتن معیار های حق طلبی، عدالت محوری، ابزار انگاری قدرت ، تقوای سیاسی ، کرامت انسانی، مردم گرایی، صلح مداری، عهد مندی، مصلحت سنجی می بایست بعنوان مولفه های اساسی اخلاق و تربیت اسلامی مسئولان در جامعه در نظر گرفته شود.

بی توجهی به این مولفه ها به بد اخلاقی سیاسی در جامعه منتهی شده که از تبعات اجتماعی آن می توان به "نابودی سرمایه های اجتماعی بین جامعه و مسئولان"، "گسترش آنومی های اجتماعی"، "ظهور اضطراب و تشویش اجتماعی" و ... اشاره کرد که تبعات خطرناکی در جامعه ای دارد که توسعه و پیشرفت در افق سند چشم انداز 1404 با جایگاه اول اقتصادی علمی و فناوری در سطح منطقه، برخورداری از هویت اسلامی و انقلابی، الهامبخشی در جهان اسلام و تعامل سازنده و موثر در روابط بین الملل را نشانه گرفته است .

به نظر شما تحقق فضایی اخلاق مند در حوزه سیاسی در گرو چیست ؟

به طور قطع تحقق این امر در گرو این است که با همدلی و یک‌رنگی به تعریف اخلاق سیاسی بر محور های اسلامی و رهنمود های مقام معظم رهبری، بپردازیم و باور داشته باشیم که تقوای سیاسی عامل مهمی در ایجاد امنیت و آسایش برای رسیدن به رشد و پیشرفت کشور است . لذا لازم است که مسئولان و فعالان سیاسی ما در هر درجه و مرتبه و جایگاهی که قرار دارند با تقویت ظرفیت های همدلی، صبر و شکیبایی را لازمه مدیریت سیاسی خود قرار داده و از مرگ تدریجی آرمان های سیاسی که بر گرفته از اندیشه حضرت امام(ره) و شهدا است جلوگیری کنند.

باید آگاه باشیم که مردم نظاره گر تمام اعمال و افعال ما مسئولان در جامعه هستند و نهایتا آن ها هستند که دست رد خود را دیر یا زود بر سینه کسانی خواهند زد که به مردم و منافع و مصلحت های آن ها، به عنوان فرصت های رشد سیاسی خود نگاه می کنند و از این منظر، از هیچ گونه فرصتی در جهت تخریب دیگران دریغ نمی ورزند.