خوش‌خدمتی‌های جولانی مانع تحقیر او از سوی اسرائیل نشد

کد خبر: 1369941

روزنامه صهیونیستی می‌گوید جولانی در هشت ماه گذشته، بیشترین خدمت‌ها را به اسرائیل کرد اما با وجود این، اسرائیل برای او اعتباری قائل نیست.

خوش‌خدمتی‌های جولانی مانع تحقیر او از سوی اسرائیل نشد

روزنامه صهیونیستی می‌گوید جولانی در هشت ماه گذشته، بیشترین خدمت‌ها را به اسرائیل کرد اما با وجود این، اسرائیل برای او اعتباری قائل نیست.

اسرائیل‌هیوم می‌نویسد: در هشت ماه گذشته، احمد الشرع، رئیس‌جمهور تازه‌به‌قدرت‌رسیده سوریه، مجموعه‌ای از اقدامات بی‌سابقه و صلح‌طلبانه در قبال اسرائیل انجام داد؛ اقداماتی که اگر از سوی هر کشور عربی دیگری صورت می‌گرفت، در تل‌آویو با تحسین و استقبال همراه می‌شد.

او وضعیت پناهندگان فلسطینی را که از سال ۱۹۴۸ در سوریه ساکن بودند لغو کرد و به آنها تابعیت اعطا نمود؛ اقدامی که عملاً روایت عربی «حق بازگشت» را به چالش کشید و گامی مهم در راستای حل یکی از کهنه‌ترین و حساس‌ترین پرونده‌های نزاع فلسطینی– اسرائیلی بود.

او مسیر ارسال تسلیحات ایران از خاک سوریه را مسدود کرد، از هرگونه تهدید لفظی یا نظامی علیه اسرائیل خودداری نمود، و حتی در برابر تصرف قله حرمون و دیگر مناطق سوری توسط ارتش اسرائیل سکوت کرد. او هیچ ادعایی نسبت به بلندی‌های جولان مطرح نکرد و طبق گزارش‌ها، وارد مذاکرات محرمانه برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل شد.

همه اینها در کنار اظهارات صریحش مبنی بر مخالفت با جهاد جهانی، اعلام پشیمانی از ارتباط گذشته‌اش با داعش، و وعده آزادی دینی برای اقلیت‌های مذهبی سوریه، از جمله بازگشایی کنیسه کهن دمشق، نشان می‌دهد که او نه‌تنها به دنبال ثبات داخلی بلکه در پی تنش‌زدایی منطقه‌ای نیز هست.

اما در مقابل، اسرائیل چه کرد؟ اسرائیل، او را ماه‌ها به‌عنوان «تروریست با کت‌وشلوار» به جهان معرفی کرد، سپس در میانه مذاکرات او را به عنوان «شریک صلح» معرفی نمود، و بعد از درگیری‌هایی در سویداء، دوباره به خطاب‌کردن او با واژه «تروریست» بازگشت. 

اسرائیل با بمباران کاخ ریاست‌جمهوری سوریه و ستاد کل ارتش او، در عمل کسی را هدف گرفت که برخلاف سایر دشمنان منطقه‌ای، دست صلح دراز کرده بود. اسرائیل، با وجود شواهد آشکار از عدم ارسال نیروی نظامی برای سرکوب دروزی‌ها از سوی الشرع، با این بهانه وارد عمل شد. در حالی که مدارک نشان می‌داد نیروهای سوری برای مهار درگیری میان بادیه‌نشین‌ها و دروزی‌ها به منطقه اعزام شده بودند، همان کاری که از یک دولت مرکزی در کشوری پاره‌پاره انتظار می‌رود. در نهایت، اسرائیل در حالی خواستار حفاظت الشرع از اقلیت دروزی شد که خود با بمباران نیروهای او، ابزار این حفاظت را از او گرفت و جایگاه وی را نزد مردم سوریه تضعیف کرد.

کیهان

۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

تازه های سایت