جمهوری اسلامی: باز هم تعهد مصر به صهيونيست‌ها؟

عمروموسي، دبيركل مصري "اتحاديه عرب" اين روزها با پايان دادن به حضورش در اين اتحاديه، با شتاب وصف ناپذيري، خود را براي رياست جمهوري مصر نامزد كرده و سعي دارد موانع راه بمنظور دستيابي به حاكميت در مصر را يكي پس از ديگري از ميان بردارد. وي با پشت كردن به ملت بزرگ مصر و فقط به منظور كسب حمايت بيگانگان، اين روزها براي هر كسي كه ممكن است نقشي در تأييد وي داشته باشد، خوشرقصي مي‌كند و با جملات صريح به تصميمش براي حفظ زنجيره‌هاي اسارت در چنگال صهيونيستها و پايبندي به تعهدات و الزامات مرتبط با پيمان ننگين كمپ ديويد، اعتراف كرده است. اگرچه رسانه‌هاي استكباري و مقامات غربي به همراه صهيونيست‌ها از اين تعهدات شرم آور عمروموسي احساس آرامش و اظهار خشنودي كرده‌اند ولي كاملاً بعيد به نظر مي‌رسد ملت بزرگ مصر بخواهد به اين عناصر حقير و ذلت پذير، ميدان بدهد براي به دست آوردن كرسي رياست جمهوري و حاكم شدن بر كشوري كه تازه از يوغ آمريكا و رژيم صهيونيستي آزاد شده همان تحقيري را بپذيرد كه مردم با قيام خونين خود، از آن رهيده‌اند. عليرغم آنكه اين روزها در همه جا از حاكمان ديكتاتور مي‌شنويم كه پيام ملت‌ها را شنيده‌اند و به آن احترام مي‌گذارند ولي گويا نه در مصر، نه در اتحاديه عرب، نه در واشنگتن و نه در تل آويو، هيچكس پيام رساي ملت بزرگ و سلحشور مصر را نشنيده و عمق مفهوم رساي آنرا درك ننموده است كه همگي يكصدا و يكپارچه براي خاموش كردن صداي مصر و فرياد رعدآساي ملت‌هاي عرب وارد عمل شده‌اند و از هيچ كوششي فروگذار نمي‌كنند. به راستي اگر قرار بود ملت بزرگ مصر از كنار تعهدات ننگين و شرم آور منبعث از قرارداد "كمپ ديويد" به سادگي بگذرد و به آن تمكين نمايد، ديگر چه دليلي داشت كه براي پايان دادن به حاكميت پرننگ و نفرت "مبارك"، آنهمه شهيد و مجروح تقديم نمايد و آنهمه خون دل بخورد كه مبادا قيام مردمي و پرشكوه ملت بزرگ مصر به انحراف كشانيده شود. بايد پرسيد ميان مبارك و ساير مزدوراني كه قرارداد ننگين كمپ ديويد را بر ملت سلحشور مصر تحميل كردند، عملاً چه تفاوتي وجود دارد؟ انصافاً ميان مبارك، احمد شفيق و عمروموسي كه زماني از موضع وزير خارجه رژيم قاهره سخن مي‌‌گفت، چه وجه تمايزي وجود دارد؟ جز آنكه آنها با شنيدن فرياد اعتراض ملت مصر حداقل در ظاهر كنار رفتند ولي "عمروموسي" با شنيدن همين فريادها براي خوشرقصي در برابر بيگانگان و خيانت به آرمان‌هاي بزرگ ملت مصر، وسوسه شده و پا به ميدان گذاشته است. اما لازم است هم عمروموسي و هم اربابانش بدانند و مطمئن باشند كه مردم مصر، ملت‌هاي عرب و دنياي اسلام بيش از 40 سال در آرزوي رسيدن چنين روزهائي لحظه شماري كرده‌اند. طبعاً ملت‌ها نخواهند گذاشت مشتي عناصر ريز و درشت كه مراتب خيانت آنها به آرمانهاي بلند مردم مصر و دنياي عرب و دنياي اسلام آشكار شده، مجدداً براي صحنه گرداني وارد ميدان شوند و حيثيت جهاني ملت مصر را لكه‌دار سازند. اين براي ملت مصر بسيار شرم آور است كه رئيس‌جمهور آينده حتي قبل از آنكه نشانه‌اي از اعتماد و حمايت مردم مصر را شاهد باشد، پيشاپيش مراتب وفاداري به صهيونيستها و التزام به اشغالگران شرور فلسطين را اعلام مي‌دارد و با وقاحت كامل بجاي آنكه كمترين تلاشي براي جلب نظر ملت مصر انجام دهد، براي جلب نظر موافق صهيونيست‌ها و حاميان ماوراء بحاري آنها، سينه چاك مي‌كند. چگونه مي‌توان انتظار داشت كه مصر درحال قيام از اينهمه زشتي و پلشتي و حقارت و بي شرمي به سادگي بگذرد و مراتب چاكري و نوكري "عمروموسي" نسبت به دشمن صهيونيستي را يكسره ناديده انگارد و به مزدوران اسرائيل فرصت دهد تا يكبار ديگر در صحنه سياسي مصر و دنياي عرب عرض اندام كنند؟ البته وقوع اين قبيل حوادث براي ثبت در تاريخ و آگاهي ملتها و پايان دادن به ترديدها بسيار مفيد و حتي ضروري است. بدون اين حوادث و بدون اين اعتراضات تكان دهنده، قطعاً بسياري از مسائل همچنان "سر به مهر" و مكتوم مي‌ماند. لكن امروز روشن شده است كه نامزد رياست جمهوري آينده مصر، دل در گرو صهيونيستها دارد و پيشاپيش حاضر است "چك سفيد" را به اشغالگران پيشكش كند. اگر سادات خائن در كمپ ديويد، در اسارت مامورين "سيا" وادار به امضاي قرارداد ننگين كمپ ديويد شد و تاوانش را هم پرداخت امروز "عمرو موسي" در عين آزادي و در سرزمين مصر و در حاليكه هنوز هيچ سمت رسمي مرتبط با مصر را در اختيار ندارد، خود را متعهد و ملتزم به صهيونيستها نشان مي‌دهد. اما آيا ملت مصر فرصت ادامه اين بازي خائنانه را به عمروموسي و به هر مهره دلخواه استعمار سياه غرب مي‌دهد؟ كاملاً بعيد به نظر مي‌رسد پاسخ ملت مصر به اين سئوال، مثبت باشد.